Και καθώς κλείνεις τα μάτια...
στα μάτια λοιπόν...που κλείνουν και
παραμένουν ερμητικά κλειστά, γιατί
έτσι έταξαν στον ίδιο τους τον εαυτό.
Ή γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Μα ποιος
καθορίζει τα πρέπει, τα θέλω;
Γνωστή απορία, άγνωστη απάντηση.
Καθώς κλείνουν λοιπόν, αναγνωρίζουν
μορφές...ζωές...αγάπες...μίσος.
Και δεν μπορούν να διαχωρίσουν ένα
πράγμα. Την αλήθεια.
''την αλήθεια, δεν την βλέπουν τα μάτια'' είπε η Αλεπού.
Και είναι αλήθεια, τα μάτια βλέπουν επιφανειακά.
Και ο καθρέφτης, που λέγεται ότι είναι, είναι μια επιφάνεια.
Λεία, γυαλιστερή.
Τίποτα παραπάνω, και η εικόνα που αντικρύζει είναι
ψυχρή και κρύα. Ένα άλλο μισό του εαυτού σου.
Και καθώς τα μάτια κλείνουν...φοβούνται.